waarom: if you can tell it, you can sell it ...

Ademloos zitten luisteren naar spannende verhalen, vergeten waar je bent, de omgeving is niet meer daar waar je binnenkwam, maar waar het verhaal je mee naar toe heeft genomen. Emotie, passie, navoelbaar en meeslepend aanwezig, angst en opwinding. Zomaar een handvol associaties, wanneer je denkt aan verhalen, die je hoorde als kind. En die je tot de dag van vandaag kunt herinneren.

Hoe vreemd is het dan te constateren dat bij bedrijfspresentaties en vertelmomenten in zakelijke context deze principes (zo vaak) zijn vergeten, waarbij voorbij wordt gegaan aan de basale uitgangspunten van de oorspronkelijke vertelkunst en –techniek. Een veel te cognitieve aansturing, het overvloedig gebruik van jargon, het niet in staat zijn om met de ‘buik te spreken’, maar voornamelijk met het hoofd te praten, maken dat communicatiemomenten verzanden en daarmee dat boodschappen blijven hangen zonder de toehoorder wezenlijk te raken.

Organisaties hebben een eigen geschiedenis, een eigen identiteit, eigen waarden en – als het goed is – leiders en managers, die deze onderdelen kunnen benoemen, kunnen duiden en kunnen visualiseren. Vertellen is echter een kunst die weinigen echt beheersen. Immers, niet alleen is het een kwestie van een juiste presentatie houden, het is een communicatietechniek, die verder gaat dan informatieoverdracht. Vertelkunstenaars raken je, ontroeren en richten zich op emotie, passie en betrokkenheid. Voorwaarde is dat de verteller deze kunst grondig moet beheersen. Hoewel bij veel mensen de indruk bestaat dat storytelling 'kinderspel' is, blijkt de dagelijkse praktijk duidelijk weerbarstiger.